स्वतःच स्वतःची मारून घेणे, आणि मग माझ्यामध्ये काय शिल्लक राहिलं हे निरखून पाहणे हा इतका भयंकर छंद जडला आहे..
निखाऱ्याची ऊब पण पाहिजे आणि चव पण तेव्हाच पाहिजे
असं काहीतरी..
कांदा सोलत बसायचा,
आणि आतमध्ये अवरणात काही खास निघेल म्हणायचं..
आतला पंधरा कंद हातात धरून
सिगरेट पेटवून उगीच शून्यात नजर लावायची..
या जगात ना कांद्याची कमी ना टपऱ्यांची..
माझीच छाती लवकर भरून येते आताशा,
नजरही अधू होते आहे आजकाल..
दूरच्या स्वप्नापेक्षा जवळची भाकरी चटकन दिसते
#धुळाक्षरे
No comments:
Post a Comment