बा मना, सुधाकरा..

थपडा खात खात चुका सुधारू
म्हणता म्हणता..
गालच बथ्थड, बधीर होत गेले..

गणितं सोडवताना पायरी चुकली? 

गृहीतकं चुकली की 

सोडवायच्या पद्धतीच चुकल्या?

इकडे समासात कर्तव्य-जबाबदाऱ्यांवर
नवनवे हातचे चढत राहिले..

स्वतःकडे पाहण्याची एक त्रयस्थ दृष्टी आली..
त्या डोळ्यांनी पाहता पाहता..
खरेपणावरच झापड आली..


इतके दिवस निदान मनात तरी अपराधी भाव होते..
निर्लज्जपणाने संथपणे पसरत..
सावकाश लचके तोडत तोडत..
ते जिवंत न्यायी मनही खावून टाकले..