मी आणि कविता

मी माझ्याचसाठी लिहितो,
मी जरा स्वगतच बोलतो

हाताचे अदृष्टाशी बोलताना,
उचंबळून हातवारे करतो

मधूनच झपाझप पाय टाकतो,
अशक्य अस्वस्थ-अधीर होतो

आपापलाच भानावरही येतो,
स्वतःलाच वेडा ठरवून स्वतःलाच हसतो

स्वतःसाठीएक कुंपण तयार करतो,
ओलांडलं की स्वतःलाच शाबासकी देतो
तसाच राहिलो तर स्वतःवरच चिडतो

उगीचच गहन विचारांचा आव आणून,
फिलॉसॉफिकल हिडिसपणा करतो

नाकाचा शेंडा ध्रुवताऱ्याकडे लावतो,
तुटता तारा दिसला की भीक मागू नको
म्हणून स्वतःलाच दटावतो

सुमार लिखाणाचे बोळे भिरकावतो,
सुरुकुत्यांच्या प्रश्नचिन्हाकडे दुर्लक्ष करतो

मी फक्त स्वतःसाठीच लिहितो,
अशी माझी मीच समजुतही काढतो!