tag:blogger.com,1999:blog-15083021005917691062024-03-13T07:41:53.418-07:00तगमगतगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.comBlogger25125tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-7638487510760127702023-09-03T11:27:00.001-07:002023-09-03T11:27:26.183-07:00जगाला काय वाटेल <p> 'जगाला काय वाटेल'..</p><p><br /></p><p>हा विचार आला</p><p>आणि,</p><p><br /></p><p>लेखणीच्या सूक्ष्म टोकावर</p><p>शाई अंग चोरुन,</p><p>अवगुंठून थांबली..</p><p><br /></p><p>कागद भकास कोऱ्या चेहेऱ्यानी </p><p>सर्व काही समजल्यासारखे</p><p>घोळक्याने अधून मधून</p><p>फडफडत राहिले..</p><p><br /></p><p>दिव्याचा प्रकाश उगीचच</p><p>प्रखर वाटू लागला..</p><p><br /></p><p>कारण, </p><p>एका लेखकाचा मृत्यू झाला होता.</p><p><br /></p><p>#धुळाक्षरे</p>तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-80035788505017566112023-02-10T12:10:00.005-08:002023-02-10T12:10:37.075-08:00कालपटल <p> आधी वाटायचं materialism नश्वर असतो..</p><p>आशा होती काही अस्पर्श गोष्टी चिरंतन राहतील..</p><p>म्हणून वस्तूपेक्षा अनुभवांना जास्त महत्व देत गेलो, निदान ते तरी आयुष्यभर सोबत असतील. </p><p><br /></p><p>पण cyclical depression च्या दोन तीन लाटांनी हेच दाखवून दिलं की अनुभव सुध्दा पुसले जातात..</p><p>जर पाटी कोरी रहात असेल, तर परत परत का लिहायचं? </p><p>..की पुसली जावी म्हणूनच?</p><p><br /></p><p>अंतिम काय आहे? </p><p><br /></p><p>पाटीवर लिहिणारा अनामिक हात?</p><p>की लांबलचक कालपटलावर कितीही डोकं अपटा, </p><p>माझी पाटी कोरीच राहील हे सत्य?</p>तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-67653946346444596342022-12-29T05:55:00.010-08:002022-12-29T05:55:42.012-08:00Resume <p> भावनांचा गलिच्छ बाजार मांडणे हा ह खरा छंद आहे </p><p>पण interview मध्ये विचारलं तर..</p><p>पुस्तकं वाचणे, </p><p>खदाखदा हसणे, </p><p>अशक्य ते शक्य करणारा स्वामी होणे,</p><p> productivity स्त्रवणारा अथक leader असणे, </p><p>न झालेल्या चुकांमधून भयंकर शिकणारा.. </p><p>सतत पुढे पुढे..</p><p> वर वर.. </p><p>साक्षात प्रतीसूर्य.. </p><p>नम्र team player आकाशगंगा..!</p><p><br /></p>तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-58911122486232144162022-12-29T05:49:00.002-08:002022-12-29T05:49:27.536-08:00विचारचक्र <p> मी अजून माझंच शेपूट पकडायचा प्रयत्न करतोय.</p><p><br /></p><p>मग कधी उसंत मिळाली तर आभाळातल्या तेजाकडे बघायचा प्रयत्न करतो..</p><p><br /></p><p>डोळे दिपल्यावर गच्च बंद करून भुंकत बसतो की तू खूप दाहक आहेस, अप्राप्य आहेस..</p><p><br /></p><p>स्वतःला नि:सत्व म्हणवून शिक्कमोर्तब करावं तर अहंकार छाती फुगवतो..</p><p><br /></p><p>आत डोकावून पाहिलं तर लोचट भीती बुबुळांना घट्ट मगरमिठी मारून बसते..</p><p><br /></p><p>आणि मी त्या शेपटाच्या पांढरट टोकाकडे पाहत स्वतःभोवती गिरक्या घेत फिलॉसॉफी हेपलतो..</p><p><br /></p><p>"हा नरक किंवा मृत्य तर नव्हे?"</p><p><br /></p><p>#धुळाक्षरे</p>तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-40778529541486977242022-12-09T12:26:00.003-08:002022-12-09T12:26:54.394-08:00मेला होता तो उंदीर <p> दोन उंदीर ताकाच्या भांड्यात पडले.</p><p>जगाच्या दृष्टीने एका उंदराने पाय मारले, ताकावर लोणी आलं आणि तो वाचला. </p><p><br /></p><p>सगळ्यांनी त्याची गोष्ट शाळेत पाठ केली. </p><p>प्रयत्नांती परमेश्वर फळ्यावर लिहिलं गेलं.. एक अंतिम सत्य म्हणून.</p><p><br /></p><p>की सातत्याने एकाच भिंतीवर डोकं अपटा, कालांतराने ती भिंत पडेल. </p><p>पण मेला होता तो उंदीर खरंच प्रयत्न सोडून मेला होता?</p><p><br /></p><p>की काही तास पाय मारून त्याला वाटलं, हे आंधळे पाय मारणं बास झालं.</p><p><br /></p><p> परिस्थिती हातात घेऊ.</p><p><br /></p><p>आपण उंदीर आहोत, कुरतडत रहाणे हा आपला स्वभावधर्म आहे, ना की आंधळे पाय मारणं.. </p><p><br /></p><p>मग या प्रयत्नात मरण आलं तरी बेहत्तर..</p><p>तळाशी जाऊन भांड्याला भोक पाडून बाहेर पडू.</p><p><br /></p><p>भांडं पितळी होतं म्हणून जगला होता तो उंदीर गोष्टीचा नायक बनला.</p><p><br /></p><p>पण हेच जर प्लास्टिकच्या भांड्यातल्या तेलात पडले असते तर?</p><p><br /></p><p>भांड्यात या वेळी कीतीही उंदीर असते तरी</p><p>मेला होता तो उंदीर, जगला होता त्या असंख्य उंदरांचा तारणहार होऊन जगला असता..</p>तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-71381222344707013462020-08-30T09:10:00.001-07:002020-08-30T09:10:15.672-07:00ती..<p> कपाळाकडे काय पाहते आहेस अशी?</p><p><br /></p><p>ती: जेवताना प्रत्येक घास चावलास की तुझ्या कपाळावरची शीर उडते. सेक्सी वाटतं ते मला.</p><p><br /></p><p>जसा तुझा पंजा आणि निमुळती होत जाणारी लांबसडक बोटं.</p><p><br /></p><p>ज्यांनी माझ्या चेहऱ्यावर आलेले केस सारखे मागे करत रहावेस आणि बोटांचा ओझरता स्पर्श क्षणभर रेंगाळून त्वचेत झिरपावा!</p><p><br /></p><p>चिडू नकोस..</p><p>पण तुझी बोटं, तुझे गहिरे डोळे, </p><p>दूपारी 'हा मुलगा आवडला का' विचारलंस त्याची दाढी,</p><p> रस्त्याकडेला खोऱ्याने माती ओढणारे रापलेले पिळदार दंड, </p><p>FC रोडवर बिनधास्त धुराची वर्तुळं काढणाऱ्या कॉलेजच्या मुली..</p><p> या सगळयांचं एक मिश्रण होवून एक अनाम संवेदना छेडते मला..</p><p><br /></p><p>कारण तुझे डोळे फक्त माझ्या शरीराचे बोल ऐकण्यात दंग आहेत. मी काहीही संगितलं आत्ता तरी पटेल तुला. </p><p>म्हणूनच मला खरं बोलायचं आहे. </p><p><br /></p><p>आपण सहप्रवासी आहोत फक्त. माझं प्रेम आहे तुझ्यावर बहुतेक. माझा असा अहं च्या चिंध्या उडवणारा स्पष्टवक्तेपणा आवडतो तुला हे तुझ्या समंजस नजरेतून कळतंय मला..</p><p><br /></p><p>त्याच नजरेचा आधार आहे मला,</p><p>म्हणूनच तुझ्यासमोर सर्वार्थाने निर्वस्त्र होवू शकते मी.. </p><p><br /></p><p>आधी विचारांचा संभोग आणि सहभोग होवू देत..</p><p><br /></p><p> विचार आणि कृती यांमधला काळ शक्यतितका ताणू..</p><p><br /></p><p>अधीर होवू देत संपूर्ण शरीर..</p><p><br /></p><p>तुझ्यातला फक्त शारिरीक वखवख माहिती असलेला आदिमानव जन्मूदे..</p><p>आहेतच तुझे डोळे, त्याची दाढी, तुझं घामाने डवरलेलं कपाळ, ते उन्हातले दंड..</p><p>फुटू देत ओलसर लाटा अशाच, येवो भरती..</p><p>जोवर मी हिसक्या- हिसक्यांनी क्लांत अंधारत नाही.. </p><p>आणि हेच मरण असेल तर आता मला भिती नाही..</p><p>जोवर इंद्रियांचा संपूर्ण ताबा नाही..</p>तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-42188356375836666852020-08-30T09:01:00.004-07:002020-08-30T09:01:30.915-07:00ड ड डायलेमा ड<p> स्वतःच स्वतःची मारून घेणे, आणि मग माझ्यामध्ये काय शिल्लक राहिलं हे निरखून पाहणे हा इतका भयंकर छंद जडला आहे..</p><p><br /></p><p>निखाऱ्याची ऊब पण पाहिजे आणि चव पण तेव्हाच पाहिजे</p><p><br /></p><p>असं काहीतरी..</p><p><br /></p><p>कांदा सोलत बसायचा, </p><p>आणि आतमध्ये अवरणात काही खास निघेल म्हणायचं..</p><p>आतला पंधरा कंद हातात धरून </p><p>सिगरेट पेटवून उगीच शून्यात नजर लावायची..</p><p>या जगात ना कांद्याची कमी ना टपऱ्यांची..</p><p>माझीच छाती लवकर भरून येते आताशा,</p><p>नजरही अधू होते आहे आजकाल..</p><p>दूरच्या स्वप्नापेक्षा जवळची भाकरी चटकन दिसते</p><p><br /></p><p>#धुळाक्षरे</p>तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-31708999155725488202020-08-30T08:59:00.001-07:002020-08-30T08:59:12.291-07:00 सोमवारचा चहा<p> मस्त थंडी असते, वाफाळता चहा आणि बिस्किटं. </p><p><br /></p><p>10 मिनिटांचा स्वर्ग..</p><p><br /></p><p>पण कणा तुटला तरी चालेल, याला हा आनंदसुद्धा मिळू द्यायचा नाही असं म्हणून एखादं बिस्कीट चहाच्या कपात आत्महत्या करतं.</p><p><br /></p><p>काहीतरी बिघडल्यासारखी जाणीव होते. पण एकटक इंद्रधनुष्य बुबुळांवर आपटून आपटून थोड्या वेळापुरतं शुंदल शुंदल अंधत्व आणलं जातं. आपल्याला खूप काम आटपायचं असतं..</p><p><br /></p><p>बिस्कीटाचा कबंध चहाच्या तळातून तुकड्या तुकड्याने ओरबाडून काढुन निर्मम हबश्यासारखा तो चघळून फस्त करताना,</p><p><br /></p><p>"सरळ तळाशी काय गेला असा! अरे, बुडून मरताना दोन हात पाय तरी मारायचे..</p><p><br /></p><p>नाही, म्हणजे मरण टळलं असतं असं नाही.. पण आम्हाला बघायला मजा आली असती जरा" .. तुम्हाला मचमच करावीशी वाटते</p><p><br /></p><p>मेंदूवरच्या विस्कटलेल्या बुळबुळीत गोगलगायी तुम्ही निटनेटक्या करता..</p><p><br /></p><p>विचार नेमके नियंत्रित, महाकाय निर्बुद्ध.</p><p><br /></p><p>शरीर एक स्नायू. कारण ही वेळ कृतीची असते!</p><p><br /></p><p>"कृतिशून्य लोक निर्बुद्ध, बेकार असतात" अश्या नावाचं पंख नसलेलं पिल्लू शाळेतून तुमच्या खांद्यावर आलेलं असतं, त्याला आता बाकदार चोच आणि अणकुचीदार नख्या आलेल्या असतात. ज्या माणक्यापर्येंत घुसलेल्या असतात</p><p><br /></p><p>कोणतीही कृती करा. उद्योगी राहा! </p><p><br /></p><p>दिवसभर तळवा चाटा. लक्षात ठेवा! कोणताही तळवा छोटा नसतो.</p><p><br /></p><p>अलबत तुमच्या कृतीतून सातत्य झळकत राहिलं पाहिजे!</p><p><br /></p><p>चला तर मग! कामाला लागू..</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-78101858420171702702019-04-04T10:03:00.000-07:002019-04-04T10:18:46.561-07:00असाही पाऊस पडावा..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div dir="ltr">
<br /></div>
<br />
चातकाप्रमाणे एकट्यानेच माळरानावर असावं..<br />
ढगांनी विजांच्या झंकाराने वाद्य लावून घ्यावीत..<br />
आभाळभर कलकलाट करणाऱ्या थव्याने,<br />
वेगवेगळ्या फांद्यांवरती गपचूप जागा निवडाव्यात..<br />
वारा, ऊन, सावली, थेंबांची मैफिल सुरू व्हावी..<br />
<br />
पावसाच्या कमी जास्त लयीवर ढगांनी गडगडाटाचा ठेका धरावा..<br />
वाऱ्याने मधूनच सरीच्या स्वरमंडलावरून सर्रकन बोटं फिरवावीत..<br />
त्याला वृक्षवेलींनी सळसळून दाद द्यावी..<br />
<br />
<br />
कोण्या अनाम हातांच्या फटकाऱ्यांवर..<br />
कडकडाट, गडगडाट, संततधारांची<br />
सिम्फनी तयार व्हावी..<br />
<br />
सुरांनी विलंबित लयीतून द्रुतगतीत जावं आणि गत वाढत जाऊन अखेर नादाची लय तालाच्या वेगात विलीन व्हावी..<br />
<br />
द्रुतगतीचं संगीत संपल्यावर शांत सुरावट कानात घुमत रहावी तशी..<br />
संभोगाचा परमोच्च बिंदू गाठल्यानंतर<br />
वातावरणाने आचक्या अचक्याने आनंद सोसत<br />
संपृक्तपणे निपचित पडावं..<br />
<br />
कधीतरी असाही पाऊस जगवा,<br />
कधीतरी आत्म्यानेही चिंब भिजावं..<br />
<br /></div>
तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-61407270906661047672019-03-16T12:32:00.000-07:002019-03-16T12:34:42.703-07:00ते सर्जनशीलता काय असतं हो भौ?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
मी कधीतरी काहीतरी लिहीणार, ते वाचून मला जवळून न ओळखणारे लोक विचित्रपणाचे, विक्षिप्त असल्याचे वेगवेगळे शिक्के मारणार..<br />
<br />
मी ते शिक्के सकारात्मकपणे विचित्र म्हणजे 'इतरांपेक्षा वेगळा' अशी समजूत करून घेऊन कपाळावर कौतुकाने मिरवणार..<br />
<br />
हा दातात काही सलतंय पण जिभेला नेमकं सापडत नाही असा प्रकार काही दिवस चालणार..<br />
मी काही दिवस सगळं कसं शुंदल शुंदल चालू आहे असं भासवणार..<br />
सलणाऱ्या भागाजवळचाही आकार सावकाश सुजून मोठा होणार..<br />
<br />
<br />
उद्रेकाने मी अजूनच काहीबाही लिहीणार..<br />
ते मी इतरांसमोर उघड करणार..<br />
त्यावर लोकांच्या संमिश्र प्रतिक्रिया येणार..<br />
मी सर्वप्रथम स्वतःवर भयंकर शंका घेणार..<br />
यथेच्च तोंडसुख घेणार..<br />
माझीच आतल्या आत भरपूर निंदा-नालस्ती करणार..<br />
या प्रकाराला मी 'न्यायीपणाचं' लेबल लावणार..<br />
ना अमृत - ना विष असला काही नरसिंह तुकडा माझ्या अगडबंब अक्राळविक्राळ इगोला टाकणार..<br />
तुकडा आधाश्यासारखा बकबक खाऊन त्याची भूक अजूनच खवळणार..<br />
<br />
ते पाहून मला शिसारी येणार..<br />
हे सगळं केव्हा थांबणार?<br />
हताश होऊन मी स्वतःलाच विचारणार..<br />
<br />
बघता बघता त्या इगोची आमिबासारखी दोन शकलं होणार..<br />
नवा जन्मलेला इगो म्हणणार..<br />
<br />
"तू शब्दच्छल करणार..<br />
तू 'ट' ला 'ट' जोडून यमक जुळवणार..<br />
तू जोडाक्षराचं भडक लिपस्टिक लावणार..<br />
तू अधे-मधे विनोद घालून फिसकन लाजल्याचा हिडीसपणा करणार..<br />
तू पोकळ विनयाने मान झुकवणार, पण तेव्हासुद्धा cleavage दिसेल याची काळजी घेणार..<br />
एकूण बरेच वाचक गटवून ते वासनांध नजरेने लिखाणाकडे पाहावेत यासाठी नवनव्या क्लुप्त्या शोधणार..<br />
तू एक निर्ढावलेली वैचारिक रंडी आहेस!<br />
<br />
आणि याचा तुला अभिमानही आहे?!<br />
<br />
उगीच जखमा सोलून पू- रक्ताने नक्षीकाम केलं की त्याला कोणी सुंदर म्हणत नाही. नेमकी कशाची नक्षी आहे, अभिव्यक्ती.. वगैरे भानगडीत लोकं पडत नाहीत. एकतर रक्त बघून त्यांना भोवळ येते किंवा पू बघून शिसारी. एखादा 'सर्वानंदी शहाणा: चला फेर धरून नाचूगाऊ' प्रकारचा म्हणतो, "अरे तुझ्या प्रेतामधून रक्त, पू काय काढत बसलायस?"<br />
ते बघ बाहेर इंद्रधनुष्य किती छान आहे!<br />
<br />
आपणही बापडे रंगांधळेपणाकडे कानाडोळा करून "होय रे, या दृष्टिकोनातून मी इंद्रधनुष्य बघितलंच नव्हतं कधी, बाकी इंद्रधनुष्याकडे एकटक पाहिलं तरी माझ्यासमोर माझं रक्ताने माखलेलं प्रेत पडलं आहे या वस्तुस्थितीत काही बदल होत नाही बघ! किंवा हा सुध्दा एक नकारात्मक दृष्टीकोनच आहे बहुतेक! धन्यवाद!" मला एक विनोद आठवला..<br />
<br />
दोन मित्र असतात, पाहिल्याचा पाय खूप दुखत असतो. काही केल्या वेदना कमी होत नसतात. मग दुसरा मित्र त्याच्या हाताला गोळी मारतो आणि म्हणतो, आता पाय दुखला तरी जाणवणार नाही.. ख्याक ख्याक!<br />
<br />
हा कसला विनोद?!<br />
<br />
खरा विनोद तर पुढे आहे..<br />
<br />
तो गोळी लागलेला पहिला मित्र हसत हसत बंदूक हातात घेतो आणि त्या दुसऱ्या मित्राच्या डोक्यात गोळी घालतो. आणि एकटक इंद्रधनुष्याकडे बघत बसतो..<br />
<br />
त्याला एकदम जाणवतं आयुष्य खूप सुंदर आहे..!<br />
<br />
<br />
नवा जन्मलेला इगो शेवटचा प्रयत्न म्हणून खलील जिब्रान ची वाक्य फेकतो..<br />
<br />
<br />
<div style="text-indent: 0px;">
<span style="text-indent: -30px;">T</span><span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 16px; text-indent: -30px;">ravel and tell no one,</span></div>
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 16px; text-indent: -30px;"> live a true love story and tell no one,</span><br />
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 16px; text-indent: -30px;"> live happily and tell no one, </span><br />
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 16px; text-indent: -30px;">people ruin beautiful things</span><br />
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 16px; text-indent: -30px;"><br /></span>
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 16px; text-indent: -30px;"><br /></span>
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 16px; text-indent: -30px;"><br /></span>
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 16px; text-indent: -30px;"><br /></span>
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 16px; text-indent: -30px;">नको बाहेर काढू तुझं लिखाण कोणासाठी, </span><br />
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 16px; text-indent: -30px;">नको मागू भीक वाचकाच्या प्रतिसादाची</span><br />
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 16px; text-indent: -30px;">रा</span><span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif; text-indent: -30px;">हू देत वही तशीच जिला कोणाचा स्पर्श झाला नसेल,</span><br />
<div style="text-indent: -30px;">
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif;"> अगदी मनाच्या आतल्या कप्प्यातलं असं काही असावं म्हणतात एकट्याचं, </span></div>
<div style="text-indent: -30px;">
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif;"> मग ते कितीही भंपकपणाचं का असेना!</span><br />
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span><span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif;">पण तोवर कोणाचीही प्रतिक्रिया आलेली नसल्याने भुकेने खवळलेला मोठा इगो शेवटी ट्या नव्या जन्मलेल्या इगोची हाडं कडाकडा फोडून जिवंत असतानाच कचाकचा चावून गिळून टाकतो. समाधानाने ढेकर देतो.. </span><br />
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif;"> आणि थोड्याच वेळात त्याला परत अस्वस्थ वाटू लागतं कारण त्याच्या विभाजनाची प्रक्रिया पुन्हा सुरू झालेली असते..</span></div>
<div style="text-indent: -30px;">
<br /></div>
<div style="text-indent: -30px;">
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-indent: -30px;">
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-indent: -30px;">
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-indent: -30px;">
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-indent: -30px;">
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 16px; text-indent: -30px;"><br /></span>
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 16px; text-indent: -30px;"><br /></span>
<span style="font-family: "merriweather" , "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 16px; text-indent: -30px;"><br /></span>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-52537030744357066172018-10-22T19:49:00.001-07:002018-10-22T19:49:37.995-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
डोक्यावरचा सूर्य कातडी जाळत होता..<br />
<br />
घामाचा खारटपणा डोळ्यांच्या कडांना जाणवला, अश्रूही निर्लज्जपणे घामाच्या धारेत मिसळून गालफाडावरचा थेंब वाढवत होते..<br />
<br />
डोहाच्या कडेवरून तिने एक धोंडा लाथाडला, तो कसातरीच लडबडत पाण्यात पडला.<br />
<br />
काठावरचं दगडच वाटलेलं कासव पटकन डोहात लुप्त झालं..<br />
<br />
तिला उगीचच स्वतःचं प्रतिबिंब पाहावंसं वाटलं..<br />
<br />
खोल डोहातलं शेवाळी पाणी तिची शेवटची इच्छा सुद्धा पूर्ण करायला तयार नव्हतं.<br />
<br />
"कालसर्पाच्या जबड्यातल्या उंदराला कोण विचारतंय शेवटची इच्छा?"<br />
<br />
मगाचच्या आवाजपेक्षा कितीतरी मोठा आवाज झाला..<br />
<br />
लाटांच्या भाकऱ्याही मोठ्या उमटल्या..<br />
<br />
या घटनेचा साक्षीदार कावळा वडाच्या फांदीवरून कितीतरी वेळ कर्कश्य किंचाळत राहिला..<br />
<br />
वड मात्र सारं काही केव्हाच समजल्यासारखा डोहाकाठी पाय सोडून ध्यानस्थ, लयीत सळसळत होता..<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
(ही लघुकथा कालनिर्णय दिनदर्शिका आयोजित स्पर्धेसाठी लिहिली होती)<br />
<br />
#धुळाक्षरे</div>
तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-60717706345799136182018-04-17T22:17:00.000-07:002018-04-17T22:22:41.527-07:00बा मना, सुधाकरा..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div dir="ltr">
थपडा खात खात चुका सुधारू<br />
म्हणता म्हणता..<br />
गालच बथ्थड, बधीर होत गेले..</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
गणितं सोडवताना पायरी चुकली? </div>
<div dir="ltr">
गृहीतकं चुकली की </div>
<div dir="ltr">
सोडवायच्या पद्धतीच चुकल्या?</div>
<div dir="ltr">
<br />
इकडे समासात कर्तव्य-जबाबदाऱ्यांवर<br />
नवनवे हातचे चढत राहिले..</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
स्वतःकडे पाहण्याची एक त्रयस्थ दृष्टी आली..<br />
त्या डोळ्यांनी पाहता पाहता.. <br />
खरेपणावरच झापड आली..<br />
<br />
<br />
इतके दिवस निदान मनात तरी अपराधी भाव होते..<br />
निर्लज्जपणाने संथपणे पसरत..<br />
सावकाश लचके तोडत तोडत..<br />
ते जिवंत न्यायी मनही खावून टाकले..</div>
<br /></div>
तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-14069850178598144942018-04-08T22:45:00.001-07:002018-04-08T22:48:11.705-07:00अदृष्टाच्या वाटा<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
काही लोकांच्या घरी धूळ येतच नाही की काय अशी शंका येते. कधीही जा, पसारा नसतो..<br />
<br />
आपण उगीचच आगाऊ यक्षासारखी परिक्षा घ्यावी म्हणून टाचणी मागितली की..<br />
<br />
"उजवीकडच्या खोलीत अग्नेय दिशेला करडया कपाटातल्या 'शिवणाचा डबा' असा स्टिकर लावलेल्या कुकीजच्या डब्यात नाडयांच्या गुंडीमागे सात टाचण्या आहेत, त्यातली उजवीकडून दूसरी तीक्ष्ण आहे. ती घ्या" असं उत्तर आल्यावर मला माझं उकिरड्यासारखं घर डोळयांसमोर येतं...<br />
<br />
मी पाय पोटाशी घेवून जमिनीवर कोसळून ढसाढसा रडू लागतो. मी का रडतोय याचं कारण सांगितल्यावर "बापरे!" असं उत्तर येतं आणि स्वच्छ फरशीवर स्वतःचं प्रतिबिंब पाहून मला तळ्याकाठी बसल्याचा भास होतो, आणि मी अंतर्मुख होवून भान विसरतो..<br />
<br />
<br />
कचऱ्याच्या डब्याजवळचा नेम चुकलेला कागदाचा बोळा, धूळ बसलेली केरसुणी-केरभरणं, गादीवर गर्दी केलेले कपडे, त्याखालची ढेकणांची शाळा;त्यात नुकतंच दाखल झालेलं इटुकलं पांढरं पिल्लू, कसंतरीच रॅपर फाडलेली नुकतीच बलात्कार झाल्यासारखी शून्याकडे डोळे लावलेली मऊ बिस्किटं,शेवाळं साचलेला संडास...<br />
<br />
<br />
हे सगळे मी खिरापत असल्यासारखे माझ्याभोवती फेर धरून नाचू लागले.. कोणत्यातरी अगम्य, फक्त व्यंजनांच्या भाषेत केस ताठ करणारे अघोरी मंत्र म्हणू लागले.. मला हालता का नाही येत?? हे दोरखंड कुठून कोणी केव्हा बांधले? या सगळयाचा काय असेल शेवट? तेवढयात लोणच्याने माखलेल्या चमच्याने डोळयांत राख फुंकली..<br />
<br />
मी वर्गात उभा होतो.. देशपांडेबाई मला विचारलेल्या प्रश्नाचं उत्तर न आल्याने निर्भत्सना करत होत्या..सगळा वर्ग मला हसत होता..मी परत बारा वर्षांचा झालो होतो..मी आत्ता स्वप्नात आहे?आधीचं स्वप्न होतं? तळव्यांना घाम जाणवला, मी खिडकीबाहेर पाहिलं, रस्त्यावरचं भटकं कुत्रं टक लावून थेट माझ्याकडेच पहात होतं..<br />
<br />
माझ्याशी नजरानजर झाल्यावर ते विव्हळल्यासारखं रडू लागलं.. तिथेच क्रिकेट खेळणाऱ्या एका मुलाने त्याच्या पाठीत दगड हाणला..त्याची कळ माझ्या पाठीत जाणवली आणि मी बाकावर चक्कर येवून पडलो..<br />
<br />
डोक्यावर थंड पाण्याच्या पट्टया जाणवल्या, बाबा रडणाऱ्या ऋताची समजूत काढत होते..<br />
<br />
"अगं आता उतरला आहे त्याचा ताप आता, धोका टळला आहे, येईल तो शुद्धीवर थोडयाच वेळात"<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-32114421277578134072018-03-09T10:27:00.000-08:002018-06-20T00:11:53.764-07:00मी आणि जॉगिंग<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
आजपासून नियमीत फिरायला जाणार असं ठरवून बाहेर पडलो. मस्त दूतर्फा झाडी आहे माझ्या कॉलनीच्या आतल्या सर्व वाटांवर.<br />
<br />
माझी melancholic playlist, घामाने भिजलेले तरी न सटकता कानाशी थिजलेले हेडफोन्स, लयबद्ध हातांच्या हालचाली, स्वतःलाच कळेल न कळेल असे वरखाली हालणारे नुकतंच बाळसं धरलेले माझे मॅनबूब्ज (मूब्ज?) आणि विचारांचा खिस पाडत चाललेले मुक्त विचार.<br />
<br />
एखादं विनाकारण उभं असलेलं कुत्रं सोडलं तर बाकी कोणीही नव्हतं.<br />
<br />
श्वास लागला. अजून वेग वाढवला. 20 पावलांवर थांबलो. मग गुडघ्यावर हात ठेवून धापा वगैरे..<br />
<br />
गाणं बदलावसं वाटलं. खिशात हात घातला. क्लबहाऊस समोरच्या झाडाखाली बुचाच्या फुलांचा खच पडला होता, त्यातली चार विनाकारण खिशात टाकली होती. तशीच मूठ नाकाला लावून वास घेतला. हात झटकला. एक लोचट फूल चिकटून बसलं होतं पंज्याला. मग ते तर्जनी आणि अंगठयाने पकडून देठ चोळायचा चाळा. जणू नाकातून ताजे उकरून काढलेले ओलसर मेकूडच!<br />
<br />
मी आवाजाच्या रोखाने उजवीकडे पाहिलं. ती जॉगिंग करत येत होती. एवढंसं नाक हट्टाने उडवून पुढे गेली. गोल कंस उलटे ठेवल्यासारखी तिची कंबर आणि छोटया मडक्यासारखं ढुंगण या गोष्टी पाहून घेतल्या. तिचा "घामट आहे पण कुबट नाही, परफ्यूम आहे पण अनैसर्गिक नाही" असला काहीतरी मिश्र नरसिंह वासही आला.<br />
<br />
जी काही नजरानजर झाली, त्यात मी तिच्याकडे 'एक सुंदर मुलगी' अशा नजरेने पाहतोय हे तिला माहिती होतं. किंबहुना वळणावरुन येताना 'मला खात्रीच होती तू माझ्याकडे पाहशील याची, आणि पाहतो आहेस तर तुच्छतेने पाणउतारा केलाच पाहिजे तुझा' असा प्रकार घडला.<br />
<br />
हे सगळं 5-6 सेकंदात घडलं. मला वरमल्यासारखं झालं. अस्सं काय! आता पुढच्या फेरीत मी पायाखालच्या किंवा समोरच्या रस्त्याचं जोरदार निरिक्षण करणार आहे. पाहणारच नाही मुळीच तुझ्याकडे. रात्रीचे 10.38 झाले आहेत. आपण दोघेच आहोत jogging track वर. आत्ता माझ्याशिवाय बाकी कोण देणार तुला तुझ्या सौंदर्याची पावती?<br />
<br />
पण नजरानजर व्हायला (किंवा टाळायला) साधारण अशाच वळणावर तिला ओलांडलं पाहिजे. अजून पूढे तीन लागतील.<br />
<br />
पण पहिल्याच वळणावर गाठलं तर 'हा रेप करायला आला' असं समजून ती घाबरेल.<br />
<br />
दूसऱ्या वळणावर मी डेस्परेट वाटेन.<br />
<br />
तिसऱ्या वळणावर, म्हणजेच द्रॅकवरचं साधारण दीड अंतर पार करुन गाठावं हे उत्तम.<br />
<br />
तिचा वेग साधारण 12-14 km/hr असेल. ती बऱ्यापैकी दमलेली वाटली. वाटेत थांबली असेल तर उत्तमच. नाहीतर मला सुरुवातीला किमान 22km/hr ने पळून ती नजरेच्या टप्यात आली की relative velocity 3-4 km/hr ने जास्त ठेवावी लागेल, म्हणजे सावकाश वेगाने ओलांडत थंडपणे दुर्लक्ष करता येईल. ज्ञान कधी वाया जात नाही म्हणतात. माझ्या physics च्या सरांना उचक्या येत असतील.<br />
<br />
पण एवढा अट्टाहास कशासाठी? वर एवढं करुन तिच्याकडे खरंच पाहणार नाही की काय मी? 'पुरुषीपणा' पासून क्षणाचेही स्वातंत्र्य नाही विसरलास काय? Testosterone च्या बेडया आहेत की दोन!<br />
<br />
ठीक आहे. पाहीनच. पण.. सावधपणे. पाहिलंय याचा पत्ता लागू देणार नाही. का असतो याचाही पत्ता मुलींना? मैत्रिणींशी बोललं पाहिजे एकदा या विषयावर.<br />
<br />
मुली थेट बघत नाहीत ते माहिती आहे मला. मान सरळ ठेवून डोळयांच्या कोपऱ्यातून चोरटं पाहतात. नजर पकडली की लगेच समोर बघायचं. एकमेकांकडे नैसर्गिकपणे पाहणे ही साधी गोष्टसुध्दा complicate करायची! त्यात कबड्डी, लपंडाव मधे आणायचा.<br />
<br />
हिने आधी असंच पाहिलं असेल का? सालं लक्ष नव्हतं माझं. बरी गाणी ऐकत विचारांची समाधी लागली होती. त्या अप्सरेने पृथ्वीवर आणलं.<br />
<br />
नजरेच्या टप्प्यात आल्यावर मी वेग कमी केला. तिनेही. मागे वळून पाहिलं. पण मी ठरल्याप्रमाणे दुर्लक्ष केलं.<br />
<br />
टॉपवर "just do it" लिहिलं होतं. Nike हरामखोर!<br />
<br />
"I thought I am the only one who likes to run late at night" जिभेने धोका दिला. उगीचच 15-20 वाक्यांची उधळपट्टी झाली. मग कळालं TT खेळणाऱ्या जमदग्नी काकांची पाहुणी आहे. गपचूप good night म्हणून अपराध्यासारखा घरापर्यंत सोडून आलो.<br />
<br />
(यातील माझ्यासकट सर्व पात्रं काल्पनीक आहेत)<br />
<br /></div>
तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-63056137284714933832018-02-02T21:11:00.000-08:002018-02-02T21:11:09.730-08:00मी आणि कविता<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
मी माझ्याचसाठी लिहितो,<br />
मी जरा स्वगतच बोलतो<br />
<br />
हाताचे अदृष्टाशी बोलताना,<br />
उचंबळून हातवारे करतो<br />
<br />
मधूनच झपाझप पाय टाकतो,<br />
अशक्य अस्वस्थ-अधीर होतो<br />
<br />
आपापलाच भानावरही येतो,<br />
स्वतःलाच वेडा ठरवून स्वतःलाच हसतो<br />
<br />
स्वतःसाठीएक कुंपण तयार करतो,<br />
ओलांडलं की स्वतःलाच शाबासकी देतो<br />
तसाच राहिलो तर स्वतःवरच चिडतो<br />
<br />
उगीचच गहन विचारांचा आव आणून,<br />
फिलॉसॉफिकल हिडिसपणा करतो<br />
<br />
नाकाचा शेंडा ध्रुवताऱ्याकडे लावतो,<br />
तुटता तारा दिसला की भीक मागू नको<br />
म्हणून स्वतःलाच दटावतो<br />
<br />
सुमार लिखाणाचे बोळे भिरकावतो,<br />
सुरुकुत्यांच्या प्रश्नचिन्हाकडे दुर्लक्ष करतो<br />
<br />
मी फक्त स्वतःसाठीच लिहितो,<br />
अशी माझी मीच समजुतही काढतो!<br />
<br />
<br />
<br /></div>
तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-3832740972131945452017-01-24T09:44:00.000-08:002017-01-24T09:44:27.474-08:00प्रवासी<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
शरीर-रथाचे आपण सारथी<br />
Depression व elation त्याची चाकं.<br />
त्यात उजवं- डावं नाही, दोन्ही महत्वाची.<br />
जितकी मोठी- सशक्त,<br />
तितका प्रवास लांब, तितका खोल.<br />
<br />
रस्ता सारखा नसतोच<br />
कधी सुंदर हिरवीगार कुरणं<br />
कधी काट्याकुट्याचा खडबडीत, धुळीचा रस्ता<br />
कधी अनपेक्षित वळण, तर कधी कंटाळवाणा एकसुरी.<br />
जेव्हा फाटा येतो, तेव्हा निर्णय घ्यावा लागतो<br />
सोपा रस्ता निवडावा की अवघड?<br />
धोपट मार्गाने जावे का स्वतःचा मार्ग शोधावा?<br />
कोणताही रस्ता चुकीचा नसतो<br />
फक्त प्रवास वेगळा होतो, अनुभव वेगळे असतात<br />
पण त्यामुळे शेवटी प्रवासीच बदलतो.<br />
<br />
एकदा एक चाक डग खातं, एकदा दुसरं<br />
कधी सारथी गुहेत थंड निपचित पडतो,<br />
तर कधी मनाचे वारू मुक्त, चौखूर उधळतो<br />
<br />
निसर्गाने मुक्तहस्ते सर्वत्र उधळलेला मेवा..<br />
वेळ क्षणिक असतो,<br />
कधी भूक मेली म्हणून रित्या पोटाने बसतो<br />
कधी अधाशीपणे तडस लागेपर्येंत खातो<br />
<br />
कसली ही भूक, जी संपतच नाही,<br />
किती सुंदर हा प्रदेश, पाय येथून निघतच नाही<br />
<br />
एक अदृश्य उंदीर सतत telomere कुरतडत असतो<br />
त्याच्या चिकटीपुढे नतमस्तक प्रवासी, चेतना बहाल करतो, करावीच लागते. पर्यायच नसतो.<br />
एक नवा telomere मागे ठेवून उंदराला हरवू पहातो<br />
उंदीर त्यालाही मम म्हणून दात लावतो.<br />
ही कुरतड आदिम काळापासून चालू असते<br />
<br />
शेवटी आपण वणवण थांबून या सुंदर प्रदेशाच्या कुशीत चिरनिद्रा घेतो.<br />
पोहऱ्यातलं पाणी परत आडात पडतं.<br />
काही चुकार पाणी सहप्रवाश्यांच्या डोळ्यांत आसरा घेतं,<br />
पण आता प्रवास संपला या जाणिवेने ते ही मुकाट बाहेर येतं</div>
तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-52821059184705426382016-11-11T06:08:00.002-08:002017-01-24T10:19:09.350-08:00मरण - आयुष्य स्विकारल्याचा पूर्णविराम.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
कोणतं मरण त्रासदायक?<br />
<br />
विषाने आलेलं, सुरीने आलेलं, टांगून, आपटून, फरफटून आलेलं, दुसऱ्याकडून आलेलं..<br />
<br />
<br />
की शून्य नजरेने..आयुष्यातून काय काय वजा झालं, याचा सुरकुतलेल्या हाताने हिशेब लावत, एकाकी.. खुर्चीवर बसून, आपल्या प्रेमाच्या माणसांच्या फोटोवरची धूळ आणि सुकलेले हार पाहत, वर्तमानाशी जमवून घेता येत नसल्याने, भूतकाळात रममाण होत.. आपलं ओज ओसरून गेलेलं, ताकद संपलेली, शरीराला रोग लागलेले, आज आपले जे लोक आहेत त्यांनी जुनं म्हणून अडगळीत एका कोपऱ्यात फेकून दिलेलं..त्यात हा लोचट वेळ जाता जात नाही, कंटाळा..अगदी मरणाचा कंटाळा... कंटाळ्याचाही कंटाळा..मग तुम्ही अदृष्टाकडे भीक मागणार, की बाबा रे! सोडव एकदाचं..तेव्हा अदृष्टही तुमच्याकडे दुर्लक्ष करून पुढे निघून जाणार..<br />
आणि केव्हातरी अचानक.. "धप्पा! तुझा डाव संपला."<br />
"आता नवे गडी, नवं राज्य."<br />
<br />
<br />
त्या पेक्षा अंगात धमक असताना, समाधानाच्या कडेलोटावर, आपल्या लोकांना आपण अजून हवे असताना, हवे असलेले भोग मनसोक्त भोगून, त्यातला पुरेसा वाटा मागे ठेवून, व्यवस्थित असक्तीपूर्वक वागून (नीट तयार होऊन, आवडतं संगीत लावून, सांद्र प्रकाशात, डोळ्यांसमोर सूर्य अस्ताला जात असताना, नाकाला जंगलाचा दाट वास असताना, त्वचेवर किंचित काटा वाऱ्याने फुललेला, पानांची सळसळ..बाकी शांतता. आत आणि बाहेर. डोळे त्या लालसर सूर्यबिंबकडे एकटक. सावकाश हात पिस्तुलाकडे..कानशिलाजवळ थंडगार नळीचा स्पर्श. त्या खालची शीर जरा जास्तच थडथडते (fear of unknown).<br />
<br />
डोळे, कान, नाक, त्वचा सगळे एकरूप झालेले..एकच संज्ञा..<br />
<br />
"निसर्गाने मांडलेलं वैविध्य केवढं मोहक आहे..अजून बरंच पाहता आलं असतं.. पण आजवर जेवढं पाहिल त्याने भरून पावलो. जे जे बरं-वाईट भोगलं, या शरीरामुळे शक्य झालं, मी जे काही मिळवलं ते माझ्या बुद्धीच्या आणि कष्टाच्या जोरावर, संपूर्ण किंमत देवून. म्हणून मला माझ्या आयुष्याचा अभिमान आहे!"<br />
<br />
सूर्यकोर शेवटची दृष्टीआड होत असताना, एक शेवटचा विचार..<br />
<br />
"या जगण्यावर..या मरण्यावर..शतदा प्रेम करावे!"<br />
<br />
भरभरून घेतलेला श्वास.<br />
एक शेवटचा आवाज.<br />
<br />
क्लिक.<br />
<br /></div>
तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-24816520039563774692016-07-30T11:13:00.000-07:002016-07-30T11:36:19.974-07:00कमरेवरची वळी<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
होय, तीच ती. आपल्याला inferior वाटायला लावणारी. उड्या मारल्या की लडलड हलणारी. अश्वत्थाम्यासारखी पोटावर चिरंजीव असलेली (जर मला पोटावर एखादी मस किंवा चामखीळ असती तर वळीला मी अश्वत्थामाच म्हटलं असतं) पण माझी वळी भुंडी आहे. शिंग नसलेल्या unicorn (bike नव्हे) सारखी. म्हणजे घोडाच. साधा घोडा हो, चाबूक मारला की पाठीतून फटाक् आणि तोंडातून चौकोनी दात दाखवत हीहीहीही: असा आवाज येतो तो.<br />
<br />
तर वळीला अश्वत्थाम्याची उपमा का, तर.. उड्या मारा, चाला, पळा, जिम लावा, जीवनसत्वे-प्रथिने-शुद्ध पाण्यावर रहा, उपाशी मरा. पण वळी आहेच. जरा व्यायाम केला आणि वाटलं की अरे, वळी आता हातात येत नाही आहे. पण लगेच आनंदाने 'अंगावर मूठभर मांस' चढतं. जेलीसारखी वळी खिजवत रहाते.<br />
<br />
हद्द होते, तुम्ही चिडता. काट्याने काटा काढावा तसे तेलकट पदार्थ खाता, खुशीने मोदका-पुरणपोळयांवर 3-4 चमचे साजूक रवाळ तूप सोडता. पण वळी तेही विष पचवते आणि बेडकीसारखी फुगून तिच्या घश्यासारखी हालत राहते.<br />
<br />
हताश होऊन आपण जाडी लपवू पाहतो, ढगळ कपडे घातले की कोणाला कळणार नाही असं आपल्याला वाटतं.<br />
<br />
पण marketing वाल्याना नेमका वास लागतोच. पाहता क्षणी वरून-खालून लाळ सुटेल अशा सुंदरीला ते tv वर बोलती करतात,<br />
"मी मागच्या आठवड्यात दक्षिण आफ्रिकेतली hippopotamus होते, माझ्या पाठीवरचे शुभ्र बगळे मला गब्बू-ढब्बू म्हणून खूप चिडवायचे. मी पण मोठ्ठा 'आ' करून खूप रडायचे. अश्रूंनी माझं तळं भरायचे, आज त्या तळ्याला अटलांटीकचा महासागर म्हणतात. पण मी शेजारच्या काकूंच्या सांगण्यावरून 'सेकंदात बारीक' ही गोळी खाल्ली. लगेच मला शिंक आली. शिंकल्यावर पहाते तो काय! मी एक सुंदरी झाली होते (आणि आधीपेक्षा गोरीसुद्धा)..<br />
<br />
आपल्याला ती जाहिरात बघून परत बरचसं inferior आणि थोडंसं आशावादी वाटायला लागतं. पण add च्या शेवटी terms & conditions apply असं असतं. त्यात पहिलीच condition असते, गोळी 100% काम करण्यासाठी तुम्ही आधी आफ्रिकेतील हिप्पो असणं गरजेचं असतं. आणि possible side effects म्हणून hair loss to erectile dysfunction असे वरपासून खालीपर्येंत होण्याऱ्या व्याधी असतात.<br />
<br />
तुम्ही सिद्धार्थासारखे(बुद्धांचा गौतम) उदास होता. आता या पोटावर उभ्या असलेल्या प्रश्नाची उकल शोधायचं म्हणाल तर आजूबाजूच्या सिमेंटच्या जंगलात बोधिवृक्षही नसतो.<br />
<br />
तुमची उदासी तुमचे मित्राशिरोमणी पकडतात.<br />
म्हणतात, "अरे, उदास का एवढा? चल बिअर पिऊ."<br />
तुम्ही ठाम नकार देता.<br />
<br />
"नाही रे, परवाच दारू सोडली आहे कायमची."<br />
<br />
"अरे, beer cafe मध्ये happy hours चालू आहेत. ₹30,000 च्या total bill वर एक pint free. पण 4.00 च्या आत जावं लागेल, त्यासाठी आत्ताच निघावं लागेल."<br />
<br />
मुद्दा लगेच पटतो. आपल्या तोंडात लाळ वाढलेली जाणवते. भयंकर तहान लागते.<br />
<br />
ज्या मैत्रिणीवर तुमचा डोळा असतो तीपण लाडिकपणे "ए चल ना रे" असं म्हणते आणि ती उंटावरची काडी ठरते.<br />
<br />
80% प्यायलेली beer मूतावाटे बाहेर पडते, 20% तुमची वळी पिते आणि अजून मोठी होते.<br />
<br />
तुम्ही झिंगता, बरळता आणि दुसऱ्या दिवशी डोकं धरून बसता.<br />
<br />
हळूहळू वळीला तुम्ही income tax, मृत्यू यांसारखी अटळ गोष्ट म्हणून स्वीकारता. तुमच्या पोटावर तिचं स्थान पक्कं होतं.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-qzkEfAVCxcQ/V5zzglak_II/AAAAAAAAAQA/dXQ3o9f4UdAL-gRbIiGXH3WVC7Zf8xlqwCLcB/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-qzkEfAVCxcQ/V5zzglak_II/AAAAAAAAAQA/dXQ3o9f4UdAL-gRbIiGXH3WVC7Zf8xlqwCLcB/s320/images.jpg" width="320" /></a></div>
कुणीतरी म्हणलेलंच आहे,<br />
<br />
" खाणाऱ्याने घास घ्यावे,<br />
वाढणारीने वाढत जावे.<br />
खाणाऱ्याने एक दिवस वाढणारीचा,<br />
छातीत कळवळून घास व्हावे. "</div>
तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-18506360541869542642016-06-26T05:52:00.000-07:002016-06-26T05:52:03.797-07:00पहिला स्पर्श, प्रेमाचा.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
हातात हात, डोळ्यांत डोळे<br />
छातीत धडधड, ओठ ओले ओले<br />
<br />
वीज ताबा घेते, तुला ओढून घेतो<br />
ओठांची चव अलगद टिपून घेतो<br />
<br />
तोंडाने निषेध, पण डोळे हसतायत<br />
पोटात आपल्या फुलपाखरं नाचतायत<br />
<br />
स्पर्श तुझा इतका मोहवणारा,<br />
थरारून आनंद व्यक्त करणारा,<br />
<br />
एवढया थंडीत घाम कसा येऊ शकतो?<br />
तो लोचट चंद्र आपल्या आरपार कसा पाहू शकतो?<br />
<br />
घाबरू नको प्रिये मी आहे ना?<br />
खोलवर पहा डोळ्यांत, आधार घे माझा,<br />
मीही हात धरून ठेवला आहे ना!<br />
<br />
फारच नवीन भावना आहे ही,<br />
डोक्यात माझ्या चांद तारे, हरणे, हत्ती<br />
उपमा शोधतो आहे,<br />
पण हा जो केसांचा धुंद करणारा वास आहे ना,<br />
तो म्हणतोय वेड्या उपमा कसली देतोस?<br />
अनुभावसारखं मोहक दुसरं आहे काही ?<br />
<br />
संस्कार, संस्कृती, मान-अपमान<br />
गळून गेले आपल्या वस्त्रासोबत<br />
<br />
पहिल्या स्पर्शाने जिंकून घेतले तुला,<br />
प्रेमाचा पुढे-मागे होणारा<br />
अलवार झुला.<br />
<br />
काळ इथेच थांबवा.<br />
नश्वरतेला पुरून दशांगुळे,<br />
आपल्यासारखा स्पर्शमय उरावा.</div>
तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-80978765075781632502016-06-26T03:33:00.000-07:002017-12-15T07:08:28.336-08:00एका हाताने वाजवलेली टाळी..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
रक्त ढवळतं, कानशिलं गरम होतात<br />
अनाहूत अस्वस्थ वाटतं, कधी भितीही वाटते<br />
दिवस ढळत असतो, क्षण-क्षण सुटत असतात<br />
कसलीतरी मानसिक बंधनं काचू लागतात<br />
डोळ्याच्या कोपऱ्यातून लॅपटॉप दिसतो<br />
बऱ्यापैकी मोकळा वेळही असतो..<br />
<br />
"चिरतरूण राहणार मी" उगीच पुटपुटतो.<br />
छातीत धडधडायला लागतं..<br />
Pornhub लिहिलं जातं..<br />
एका नव्याच दुनियेत प्रवेश होतो..<br />
<br />
सुंदर्या माझ्यासाठीच तयार असतात, सगळीकडे..<br />
वेगवेगळ्या प्रकारचे वक्ष..फिगर..योनी..आवाज,<br />
कातडी..केसांचे विविध रंग..<br />
<br />
मला डी-मार्टमध्ये फळीवर सर्व मांडल्यासारखं वाटतं,<br />
चिकित्सकपणे हव्यात्या प्रकारच्या स्त्रीयांना<br />
बास्केटमध्ये टाकलं जातं..<br />
निवडीचं सर्वार्थाने स्वातंत्र्य असतं..<br />
'customer is king' हे इथे खऱ्या अर्थाने लागू होतं!<br />
<br />
बागेत, स्वयंपाकघरात, निजलेल्या, बांधलेल्या..<br />
मनाविरुद्ध आलेल्या, घर पाहायला आलेल्या..<br />
गुपित फोडू नये म्हणून शरीर देवू करणाऱ्या..<br />
मित्राची बायको, आई, बहीण, शेजारीण..<br />
मैत्रिण, गर्लफ्रेंड, शाळकरी मुली..<br />
काहीही चालतं,<br />
आदीम भुकेला फक्त एक मादी हवी..<br />
<br />
वासनेचा कोंभ तरारतो..<br />
त्याला अलगद हातात घेतो..<br />
आणि व्यक्तिमत्वाची अदलाबदल होते.<br />
<br />
मीच त्यांच्याशी संभोग करू लागतो..<br />
दिवसभर पाहिलेल्या,<br />
त्यातल्या आवडलेल्या मुलींशी सुद्धा..<br />
बेबंद, बेभान, संपूर्ण पृथ्वी गदागदा हलवतो..<br />
<br />
<br />
एकच ध्यास..<br />
<br />
मृत्यूची भीती पार करणारा,<br />
सर्व दैन्य, दुःख, अपराध विसरायला लावणारा,<br />
थोड्या वेळापूर्ती मरणप्राय शांतता भोगायला लावणारा,<br />
डोळ्यांसमोर अंधारी, श्रुती सुन्न करणारा,<br />
तो हवाहवासा ऊत्सर्ग..<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-47609677081948623612016-06-23T02:42:00.000-07:002016-06-23T02:42:39.122-07:00Tell me harry<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-JWNMapJfjVw/Vswab_l89pI/AAAAAAAAAPQ/ERLbIjrzM4U/s1600/IMG_20160223_140050759.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://1.bp.blogspot.com/-JWNMapJfjVw/Vswab_l89pI/AAAAAAAAAPQ/ERLbIjrzM4U/s320/IMG_20160223_140050759.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
काय उकाडा आहे, आज tubbath पक्का. मी कॉलेजमध्ये वैराण उन्हातून चालताना ठरवलं. बरेच दिवस मनासारखी आंघोळ झाली नाही. नुसतं शरीर स्वच्छ करत आलो, संडासात लेंडी सोडल्यावर कशी तळाशी settle होते तसा टबात शिरणार आहे. आणि मस्त विरघळून जाणार. काहीतरी घशात खवखव होईल असं संगीत आणि जीव घुसमटेल इतकं गरम पाणी.<br />
<br />
आज साबणाचा फेस करावासा वाटत नाही, टबात बसून समोरच्या कोनाड्याकडे बघत खूप कसलातरी विचार करायचाय. पाण्यात संपूर्ण तोंड बुडवून तो गंभीर आवाज ऐकायचाय. मागच्या ground मध्ये पालापाचोळा जाळला आहे, डोळ्यांना जाणवेल इतका उग्र आहे. लावावी का खिडकी? पण आता कपडे काढले आहेत. घरी कोणी नाही. जाऊ का नैसर्गिक पोशाखात बाहेर? मोठा झाला आहेस 24 वर्षांचा घोडा वगैरे वगैरे. मागच्या वर्षी हे सगळं ठीक होतं.<br />
<br />
पाणी चांगलंच गरम आहे, थोड्या भाज्या, मीठ, मिरपूड, चिकन चे तुकडे, आणि हसऱ्या चेहऱ्याने हे मिश्रण हाताला रग लागेपर्येंत ढवळा. लवकर शिजण्याकरता चिकन च्या तुकड्यांशी लाडेलाडे बोला आणि microwave oven मधून 15 मिनिटात काढून घ्या.(चिकन ला आपण स्वतंत्र आहोत असा भास होऊ देत, त्याला ओव्हन मध्ये मजा येऊ देत, पण 15 मिनटं खूप झाली, नाहीतर चिकन वाया जाईल, अगदी हाताबाहेर. आपल्याला हवं तितकं नेमकं शिजणार नाही. मग समाजासमोर तुम्ही तुमचं चिकन कसं मिरवणार?) तर असं सूप सुरर सुरर आवाज काढत भुर्के मारत प्या. किंवा joey सारखं mmmm... soup! असं म्हणा.<br />
<br />
टबात पाय ठेवल्या ठेवल्या, arthour weasley ने सवाल केला, "tell me harry, what is the function of a rubber duck?"<br />
Harry म्हणाला, "त्याचं काय आहे काका.. muggle लोकांच्यामध्ये बऱ्याच गैरसमजुती आहेत, आपली मुलं कॉलेज मध्ये शिकायला जातात, पैशांपेक्षा मूल्य मोठी, वाहतुकीचे नियम पाळा, tubbath रबरी बदकाशिवाय पूर्ण होत नाही वगैरे...पण त्याला काही अर्थ नाही. एकदा बदक आणि एकदा बदकाशिवाय अंघोळ करा, तुम्हीच ठरवा त्याचा कसा आणि काय उपयोग आहे ते. कोणी सांगावे तुम्हाला गवसेल त्याचा नेमका काय उपयोग आहे ते! अगदी युरेका म्हणत नागडे बाहेर सुद्धा याल. (मी च्यायला टॉवेल विसरला!!)<br />
कुणी यायच्या आत गेलंच पाहिजे बाहेर, खिडकी पण लावावी आणि टॉवेल पण आणावा हळूच. न घाबरता.<br />
फरहान अख्तर म्हणालाच आहे, "आझाद होकर लेहरों की तरह बहना सिखो.."<br />
<br />
(अशक्य गरम पाणी निवेपर्येंत फालतू उद्योग म्हणून ही पोस्ट केली.)</div>
तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-20267132895190440702016-05-26T05:19:00.002-07:002016-05-26T05:20:44.355-07:00तगमग जगण्याची<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
जगण्याची एक तगमग,<br />
<div>
ऊर फुटेपर्येंत धावण्याची,</div>
<div>
बायको मुलांचा पसारा सावरण्याची,</div>
<div>
भुकेल्या भिकाऱ्याला दोन रुपये नं देण्याची,</div>
<div>
अपेक्षाभंग, दुटप्पीपणा पचवण्याची,</div>
<div>
चेहरा हसरा ठेवण्याची, </div>
<div>
बोलताना साखरपेरणी करण्याची,</div>
<div>
स्वतःची ओळख बनवण्याची,<br />
अस्वस्थ फेऱ्या घालण्याची,<br />
हात पाय थंड पाडून शून्यात पाहण्याची,</div>
<div>
आपल्याबद्दल झालेले गैरसमज पचवण्याची,</div>
<div>
ना पूर्ण स्वार्थी, ना पूर्ण परमार्थी असण्याची,</div>
<div>
आत्म्याला मूल्ये चिकटवून घेण्याची,<br />
या सगळ्याला काही अर्थ आहे याच्या खात्रीची,</div>
<div>
लादले गेलेले बदल स्वीकारण्याची,<br />
स्वतःचे असंख्य अपराध पोटात घालण्याची,<br />
शेवटी मूठभर करडी माती होण्याची,</div>
<div>
आयुष्य एक तगमग.</div>
<div>
<br /></div>
</div>
तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-57872064924552980272016-02-18T00:58:00.000-08:002018-04-08T22:51:38.986-07:00मुक्ताफळ- पपई<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
तुझ्या डोळ्यात जिव्हाळघरटयात,<br />
मूक फडफड होते.<br />
प्रिया मिटून घे मला ऊबदार पंखात,<br />
घास भरव ओठांचा, प्रेमाची मी भुकेली.<br />
<br />
<br />
गंधारीने निषेध म्हणून पट्टी बांधली डोळ्यांवर. feminism ट्रेंडमध्ये नव्हता, ना छोटे केस ठेवायची फॅशन, ना कपाळावर लावायला वाटीएवड्या टिकल्या.<br />
<br />
<br />
<br />
पैशामागे धावणं चुकणार नाही. सुसाट गेलात तर तुम्हाला नातेवाईक धरतील. वेग कमी असला तर सोयीस्कर मूल्यांचा आधार घ्याल. पण धावण्याला पर्याय नाही.<br />
<br />
<br />
<br />
बागेत एक आजोबा फोनवर I am 78yrs young असे म्हणून ख्याक ख्याक करत होते. असं म्हणल्यावर पुण्यतिथी दूर जाते काय? फसवतायत स्वतःला. आपल्यासारखेच.<br />
<br />
<br />
<br />
उगीच माझी चौकशी नको, कसलीही साखरपेरणी नको, तुमच्या कामाचं बोला, हेतू लवकर उघड करा. दोघांचा वेळ वाचेल.<br />
<br />
<br />
मानसिक परिणाम झालेला एक माणूस आत्ता रस्त्यावर चिंध्या,कपटे, बाटल्या अगदी आत्मीयतेने जमवत होता..आपण तरी काय वेगळं करतो आयुष्यभर?स्वरूप वेगळं</div>
तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-30161446368187952932016-02-18T00:38:00.002-08:002020-08-30T09:03:21.815-07:00मुक्ताफळ -अननस<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
तुझ्या विशुद्ध प्रेमाच्या आंचेत जळून जाऊ देत कमतरता, सांग प्रिये स्वतःशीच कसं लढू?<br />
<br />
साने गुरुजींच्या पुस्तकांना हल्ली वाळवी, कसर सुद्धा तोंड लावत नाही. पचायला जड आहेत म्हणून.<br />
<br />
<br />
क्लासमध्ये एक मुलगा आहे ज्याच्या अंगाला भयंकर घाण वास येतो,माझी सर्दी कमी होत चालली आहे. बापरे! देवा या कस्तुरीमृगाला आंघोळ करायची बुद्धी दे<br />
<br />
<br />
फसवे सोनेरी पाश तोडावे, पतंगाप्रमाणे उंच उंच जावे<br />
एवढे फैलावावे की, प्रियजनांचे अवकाश व्हावे.<br />
<br />
<br />
अरे,फलाण्याआजोबांच्या पाया पड,त्यांच्या वयाचा मान राख.<br />
<br />
मोठं वय हाच मान मिळवण्याचा निकष असेल तर आलोच, गार्गीने पाळलेलं कासव 116 वर्षांचं आहे<br />
<br />
<br />
गुप्तता नं पाळता येणाऱ्या माणसाने डायरी लिहू नये कधी, भलत्याच्या हाताला लागायची भिती असते.<br />
<br />
<br />
जी.ए. पुस्तकांतून खोकले. माझ्या दुबळ्या मनाला चटकन जंतूंनी धरलं. चांगलेच फोफावले. आता माझा आजार हीच माझी ओळख बनली आहे. प्रिये तू दूरच रहा.</div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<br />
सुखी माणसाचा सदरा नको, एखादा धागा फक्त मिळाला तरी त्याला लटकून राहीन मी..<br />
<br /></div>
तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1508302100591769106.post-33639044401673947602016-01-04T00:15:00.001-08:002016-01-04T00:15:26.596-08:00बळीराजा<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
वांझोटे आकाश, घशाला कोरड<br />
खडकांच्या अधेमधे माती, पण तीसुद्धा भरड<br />
<br />
कष्टाच्या पिकांना फुटवा आशेचा अंकुर,<br />
पण पावसाप्रमाणे विजेवरची मोटरही क्षणभंगूर<br />
<br />
हाडा-हाडांची जनावरे, गवता-काड्यांची घरे,<br />
फुटक्या कौलांखाली खेळणारे गरिबीचे वारे<br />
<br />
गोधडीवर उद्याच्या काळजीने, बदलणारी कूस<br />
सोबत खिशाला कुरताडणारी महागाईची घूस<br />
<br />
कडक उन्हाखाली उमदा पोरगा राबून राबून खंगला,<br />
ढेरपोट्या दलालाच्या घरावर चढला आणखी एक मजला<br />
<br />
खता-बियाण्यांसाठी शेतावर सावकारी बोजा,<br />
हिंदू असो वा मुस्लिम, शेतकऱ्यांना सक्तीचा कडक ऱोजा<br />
<br />
पिकांच्या डोलण्यावर लावला वेळ, कष्ट, भांडवलाचा सट्टा, कोरड्या डोळ्यांच्या गोऱ्या ढगांनी लावला<br />
भेगाळलेल्या काळ्या आईला वांझपणाचा बट्टा<br />
<br />
मातकट हातपाय गळाले, अंधाराने डोळे दिपले<br />
एका वेड्या विचाराने माणक्यातून<br />
वरवर काही अभद्र थंडथंड सर्पटले<br />
<br />
बांधावरील पिंपळाकडे वळले पाऊल,<br />
बोटांचा गाठ बांधण्या-सोडण्याचा चाळा,<br />
मनामध्ये जुन्यापुराण्या स्मृतींचा उमाळा<br />
<br />
अशक्य गोष्टींचा हट्ट धरणारी छकुली,<br />
चिंध्या पांघरून काटक्या गोळा करणारी बायको,<br />
मानेवर जू रूतलेले सोशिक डोळ्यांचे बैल,<br />
भडभडून आला हाताशतेने हुंदका,<br />
दोरखंडाच्या टोकाला बसला सुटकेचा शेवटचा हिसका.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
तगमगhttp://www.blogger.com/profile/10961958687997308226noreply@blogger.com0